โอกาสของผม

ผมเป็นคน จังหวัดเขียงใหม่ตั้งแต่กำเนิด ฐานะทางบ้านผม อยู่ในฐานะค่อนข้างจะยากจน พอมีใช้ไปวัน ๆ ซึ่งพ่อแม่ผมก็ได้ส่งเสียผมเรียนจนจบระดับ ปวช. ซึ่งที่ผ่านมาก็อาศัยตนเองเป็นคนที่หัวดีคนหนึ่งเหมือนกัน จึงสอบเข้าเรียนในสถาบันการศึกษาของรัฐได้ ก็ทุ่นค่าใช้จ่ายไปเยอะเหมือนกัน จนถึงตอนนี้ผมได้สอบเข้าในระดับอนุปริญญา ของรัฐได้อีก แต่ว่าช่วงนี้ต่างคนก็ประสบปัญหาทางด้านการเงินเหมือนกันหมด ไม่เว้นแม้แต่ครอบครัวของผม ผมจึงได้หารายได้พิเศษ โดยการเป็นเด็กเสริฟในช่วงกลางวันที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง ไม่ห่างจากที่ผมเรียนมากนัก (ผมลืมบอกไปว่าผมเรียนในช่วงภาคค่ำ) ที่ผมทำงานอยู่นี้ก็มีแขกเข้าร้านมากพอสมควร ส่วนมากจะเป็นวัยรุ่น นักศึกษา จนถึงวัยกลางคน ที่ร้านมีเด็กเสริฟอยู่ 3 คน มีผม เปี๊ยก และบอย ทั้งสองคน เป็นรุ่นน้องของผม จนถึงวันหนึ่งที่ผมได้เห็นของดี ๆ ขึ้น ช่วงนั้นเป็นช่วงหัวค่ำแล้ว และผมก็ไม่มีเรียนด้วย ก็มีนักศึกษาคู่หนึ่งเดินเข้ามา ผมจำได้ว่าผู้หญิงคือ ดา ซึ่งเป็นดาวของคณะ และผู้ชายก็คือ เจ้าดู่ ลูกเจ้าของร้านทอง พวกเขาเรียนในช่วงภาคปกติ จะมีเวลาว่างในช่วงตอนเย็น "สวัสดีครับ จะรับอะไรดีครับ" ผมเข้าไปต้อนรับพวกเขา โดยดู่เลือกนั่งโต๊ะในสุด ซึ่งเป็นมุมที่เงียบและเป็นส่วนตัวมากที่สุดของร้าน "ดาจ๊ะ ทานอะไรดี สั่งเต็มที่เลยนะวันนี้ดู่เลี้ยงเอง" ดู่พูดพร้อมกับตบกระเป๋าตัวเอง "ตอนเบรค 15 นาที ดาเพิ่งกินมา ตอนนี้ยังอิ่มอยู่เลย สั่งเบียร์มากินดีกว่านะ" ดาพูดพร้อมเขย่า

แขนของดู่ "ถึงดาไม่สั่งผมก็จะสั่งอยู่แล้ว เอ้าน้องขอเบียร์มาขวดหนึ่งก็แล้วกัน" ดู่หันมาสั่งกับผม ผมแอบชำเลืองไปทางดา ดูเธอให้ความสนใจกับดู่มาก ผมยอมรับว่าผมเคยนำดามาจินตนาการด้วยแม่นางทั้ง 5 จนผมเสร็จมาหลายครั้งแล้ว ผมเดินมาเสริฟเบียร์และกับแกล้มเสร็จ จากนั้นก็ยืนหลบเหลี่ยมเสาอยู่ไม่ห่างพอให้เขาเห็นและเรียกใช้ได้ เบียร์หลายขวดผ่านไป ดู่ก็เข้ามานั่งฟากเดียวกับดา ตอนนี้ความอายได้หายหมดสิ้นไปแล้วด้วยฤทธิ์ดีกรีของเบียร์ ภายในร้านได้ปรับแสงไฟให้สลัวลง ดู่ใช้มือโอบไหล่ของดามาซบที่หน้าอก "ว๊าย! ดู่ทำอะไรเนี่ย ดาอายเขานะ" ดาร้องขึ้นเมื่อดู่เลื่อนมือมาลูบตรงที่หน้าอกและค่อย ๆ แกะกระดุมแทรกมือเข้าไป ผมตาโตเท่าไข่ห่านเลย ไม่นึกว่าพวกเขาจะใจกล้ามาทำกันในนี้ แต่ถึงอย่างไรผมก็ไม่สนอยู่แล้ว มีหนังสดมาให้ดูต่อหน้าแล้ว จะพลาดได้อย่างไร "ไม่มีใครเห็นหรอกน่า พวกเขาไม่สนใจกันหรอก และไฟมันก็สลัว ๆ ด้วย" ดาหลับตาพริ้มด้วยความเสียว ส่วนผมก็ดูด้วยใจระทึก วันนี้เหมือนจะมีโชคสำหรับผม เพราะแขกที่เข้าร้านมามีเพียง 3 โต๊ะ และก็แยกกันอยู่คนละมุมด้วย เด็กเสริฟแต่ละคนก็รับดูแลไปหนึ่งคนต่อหนึ่งโต๊ะ ผมแอบชำเลืองด้วยหางตาแต่ก็เผลอหันไปมองแบบจะจ